تاکی گناه...؟

پدرم کارگر ساده بود. حسن در کارهای خانه به پدر و مادر کمک می‌کرد. احترام خیلی زیادی برای آنها قائل بود. همیشه دست آنها را می‌بوسید. مثل یک چسب دوقلو به پدرم چسبیده بود. آنقدر که به ایشان علاقه‌مند بود. وابستگی خیلی شدیدی نسبت به پدر داشت. 

دستان پدرم چون کارگر بود ترک خورده بود و تاول زده بود. پدرم زمانی که خم می‌شد تا لیوان آب را بردارد، حسن زودتر از همه خم می‌شد و به پدرم لیوان آب را می‌داد. 

همیشه می‌گفت: «این وظیفه من هست که به پدر و مادرم احترام بگذارم و احترام آنها را رعایت کنم.» 

به نقل از*: برادر شهید حسن امینی